Parafia i Kościół w Lipsku.

Król Stefan Batory założył w 1582 r. parafię rzymskokatolicką w Lipsku i włączył ją do dekanatu grodzieńskiego w diecezji wileńskiej. W tym czasie wybudowano w Lipsku drewniany kościół, w którym przechowywane były akty nadania praw magdeburskich. Pożary dwukrotnie zniszczyły lipskie kościoły (w 1737 r.  i 1857 r. ). Po upadku powstania styczniowego (1863 r.) kościół i parafia stają się przedmiotem prześladowań ze strony Rosjan. 5 grudnia 1875 r. car Aleksander II wydaje rozkaz zamknięcia kościoła rzymskokatolickiego w Lipsku i zlikwidowania parafii. Przez 30 lat mieszkańcy Lipska i okolic korzystali z posługi duszpasterskiej w parafii Krasnybór.

W 1905 r. car Mikołaj II ogłosił edykt tolerancyjny i amnestię za przekonania religijne. W 1906r. pozwolono na wznowienie  parafii i budowę kościoła.

Budowa kościoła to wspólny wysiłek wszystkich. Prace przygotowawcze rozpoczęły się jesienią 1905 r. kiedy to przystąpiono do ścinania drzew we wsi Jasionowo potrzebnych przy budowie kościoła, plebani  i na rusztowania. Rozpoczęto również wydobycie gliny do wyrobu cegieł, we wsi Rogożyn Nowy. Organizowano cegielnię i gromadzono formy do wyrobu cegieł, których ręczna produkcja ruszyła na wiosnę 1906 r.  Świątynię wznoszono wspólnymi siłami. Ustalono, iż jedna osoba z każdej rodziny będzie pracowała przy budowie. Pracowali mieszkańcy Lipska oraz mieszkańcy poszczególnych wsi. Mury pięły się w górę więc ludzie ustawiali się na drabinach i podawali cegły jedni drugim, gdy było jeszcze wyżej cegły noszono na plecach na specjalnych drewnianych koziołkach. Budowa kościoła w stylu neogotyckim według planów Adama Piotrowskiego trwała do 1914 r.

2 sierpnia 1914 r. lipska świątynia została konsekrowana i wybrano nazwę „Kościół Rzymsko-Katolicki pw. Matki Bożej Anielskiej”. Kościół i parafia trwają teraz już nieprzerwanie.

Nowo wzniesiona świątynia w czasie I wojny światowej zostaje w znacznym stopniu zniszczona. Liczne uszkodzenia murów, od pocisków, wymagają szybkiej naprawy. Obudowa kościoła zostaje zakończona w 1925 r.

II wojna światowa przynosi kolejne zniszczenia. Pociski artyleryjskie wybijają w murach otwory, zostaje uszkodzony chór i organy, ostrzał pozostawia liczne ubytki w cegłach muru kościelnego. Lata powojenne to odbudowa zniszczeń, uzupełnianie umeblowania świątyni i kolejne prace konserwacyjne i remontowe.

Lipska świątynia została wpisana do rejestru zabytków Województwa Podlaskiego pod nr 656 w dn. 10.03.1989 r.